Geçen hafta, bir gün yolumuz Rumeli Hisarına düşünce, ve bir yerde mola vermek gerekince, arkadaşlarımdan birinin tavsiyesiyle, daha önce defalarca önünden geçtiğim ama, ilk defa kahvesini içtiğim , Sade Kahve'ye girdik. Sahibiyle tanışmadım, ama tahmin ettim. Belli ki oranın eskisi, Rumeli hisarlı. Belki dedim, babamın çocukluk arkadaşı. Bu çay bahçesi, ya da kahve bahçesinde sanırım 50-60 yıllık eski , yaşanmış objeler toplanmış, hepsi eskileri anlatıyor birbirlerine ve çayını kahvesini yudumlayanlara. Etrafımı yudumlarken düşünmeye başladım, sanırım bunlar denizden çıkarıldı, sanırım bu depoda ya da ahşap bir evin bahçesinde paslandı, ve şu da eski ve işine yaramayanları atamayan birinin evinden buraya hediye edilmiştir diye içimden geçirdim. Güzel bir enerjiyle tekrar düştük yollara... Oradan size getirdiklerim.
Sepia fotoğraflar, nostaljiye anlam katıyor.
boğaza nazır köpüklü kahve
Sandalyelerin çoğunda, arkasında bu şekilde etiketler vardı.
Bu kedi hayatından o kadar memnundu ki... şekilden şekile girdi .
Bir zamanlar bu kasa işe yarıyormuş. Kitap okumak isterseniz, kitap seçeneği de var.
Yorumlar
Yorum Gönder