GOYA'NIN ALAYCILIĞI

Goya sergisine geçen ay gitmiştim. Sergiyi izlemeye en üst kattan başladım. Zırvalar gravürlerinin olduğu yerden. Goya , yaşadığı dönemde, engizisyon mahkemelerinin uygulandığı, korkunç haksızlıkların yaşandığı dönemde, bence hafif hayatı, alaya almış , ecişler bücüşler, cinler, şeytanlar resmetmeye başlamış. Mantıktan uzak çizimler .

 Krallığın ressamı olarak görev yapıyor. Ama yaptığı portrelere, kralların kraliçelerin kişiliğini de yansıtıyor, biraz alaycı. Resimler bana, insanlarken gülerken hayvana dönüşecek gibi geliyor. 

Ama ben bu boyutta resimler beklemiyordum. Onu ifade eden resimleri bir arada görünce, daha net tanıdım. Bana göre değil Goya. Resme ilk başladığımda onun gravürlerinden kopya yaptığımı hatırlıyorum. Uzanan kadın resmiydi.

Ama , özellikle zırvalar serisini önceden görseydim, herhalde çok önyargılı olurdum. Beni rahatsız edici resimler. Gravürler biraz sürrealist , ama o dönemde sürrealist resimler yok. Sonrası için bir ışık tutmuş olabilir.

 Birçok resminde yüzler net değil, çirkin...

Bu sergiye gitmeden önce de Goya'nın filmini izlemiştim. Goya'nın hayaletleri. Film çok iyiydi. Ama gelin görün ki, karanlıktı, iç bunaltıcı, o dönemi çok az detayla çok iyi anlatmış. Mesajı alıyorsunuz. Oradan aldığım mesajla, bu sergiyi birleştirince herşey netleşiyor.